Μια μέρα του Φλεβάρη...

Κι ύστερα, ξαφνικά,
μια μέρα του Φλεβάρη
παραιτήθηκες, παραδόθηκες!
Άφησες τα χέρια σου,
έκλεισες την ψυχή σου...
και χάθηκες.
Σε πήρε μαζί του ο βοριάς
σαν σκόνη από τον δρόμο,
σαν φυλλαράκι αμυγδαλιάς,
σαν χαρτί τσαλακωμένο...
κι ούτε που φώναξες!
Όχι πως είμαι δυνατός, ούτε πιο άξιος,
ο άνεμος όμως - το ξέρω καλά -
τέσσερα χέρια θέλει να πλεχτούν,
να γίνουν σχοινιά, κάβοι γεροί,
για να μπορούν ν΄αντέχουν!


© Ανταίος. Μ. Φραγκούλης