Τετάρτη 23 Μαΐου 2018



«Τα γεγονότα, συλλογίζουμουν, ωριμάζουν σήμερα πολύ γρηγορότερα από τους ανθρώπους. Δύσκολο στην εποχή μας ένας νέος να `χει καιρό να συγκεντρωθεί, να βαθύνει την ψυχή του, να βρει τον εδικό του το ρυθμό να τον ακολουθήσει, κι ακολουθώντας τον να ωριμάσει. Αναγκασμένος ο νέος σήμερα να παρακολουθεί τα παγκόσμια γεγονότα που τόσο γρήγορα ξετυλίγουνται κι αλλάζουν, μεταπηδάει χωρίς συνοχή από το ένα στο άλλο, από τη μιαν ψυχική κατάσταση στην άλλη, χάνει κι αυτός κάθε συνοχή, το φυσιολογικό ωρίμασμα καταντά άθλος απραγματοποίητος κι οι διανοούμενοι νέοι μας σήμερα, κι οι πιο εκλεχτοί, σαπίζουν πριν να ωριμάσουν. Γι' αυτό κι έχουν μέσα του τόση ασυναρτησία και πίκρα που του κάκου μάχουνται να τις σκεπάσουν ο κυνισμός, η αδιαφορία ή η φιληδονία.»


Ν.Καζαντζάκης - Ταξιδεύοντας: Αγγλία


Σάββατο 19 Μαΐου 2018



Εδώ, στην άκρια της αβύσσου,
την σκοτεινή,
στέκω μονάχος, μα ελεύθερος·
έτοιμος μα και γαλήνιος,
με την συνείδηση ανάλαφρη και φίλη πια
μετά από τόσα χρόνια...

Λαχτάρησα δικαιοσύνη κι αλήθεια
(το μόνο μου, ίσως, έγκλημα)
μα μόνο ψήγματά τους βρήκα, εδώ κι εκεί·
έτσι, έμαθα να ζω με ρινίσματα
και με σταγόνες...

Κάθε ανατολή, έφερνε μαζί της
τον όλεθρο της ελπίδας·
κάθε ηλιοβασίλεμα, την έθαβε,
κι εγώ, να παρακαλάω να σβήσουν
τα φώτα των ανθρώπων στους δρόμους,
για να μπορέσω να δω τ΄αστέρια...


© Μιχάλης (Ανταίος) Φραγκούλης


Κυριακή 13 Μαΐου 2018

28η Eκατομβαιώνος...



Έρχονται κάποια δειλινά 
που ξεκινάω,
με το ακάματο το βήμα
του μυαλού,
και στην αρχαία την Αθήνα
σεργιανάω,
μέλος κι εγώ, ενός περήφανου
λαού.
Νιώθω οικεία με την γλώσσα
και τα ήθη,
σαν Οδυσσέας που βρήκε πάλι
την Ιθάκη,
έτσι μπορώ κι ανακατεύομαι
στα πλήθη
σαν μια σταγόνα που ΄πεσε
μες στο ρυάκι.
Ήταν αρχές καλοκαιριού
που ξαναβγήκα,
ένα απόβραδο γλυκό
σαν πεθυμιά,
τα «βήματά» μου με εφέρανε 
στην Πνύκα
κι όλος ο κόσμος είχε στα χέρια του,
δαδιά.
Μπήκα κι εγώ μες στην πομπή
κι ακολουθούσα,
σε λίγο φάνηκε η πύλη,
η Ιερή,
σαν μαγεμένος ολόγυρά μου
εκοιτούσα
και καταλάβαινα πως ήτανε
γιορτή.
Έβλεπα γύρω μου κοπέλες
με καλάθια
και γέρους που κρατούσανε 
κλαδιά,
δεν έδειχνε κανένας τους
απάθεια
και συμμετείχαν με κατάνυξη
βαθιά.
Βλέποντας τόσο πλήθος
Αθηναίων
και δάδες να φωτίζουνε 
τον Παρθενώνα,
κατάλαβα πως ήταν η γιορτή
των Παναθηναίων
και πως βρισκόμουν στην αρχή,
ενός χρυσού Αιώνα...


© Μιχάλης (Ανταίος) Φραγκούλης