Στους ώμους των γιγάντων...

Στους ώμους των γιγάντων αναπαυμένος στέκομαι.

Παρατηρώ την ομορφιά, την ασχήμια, το κάθε χρώμα και το σχήμα.
Απόλυτη και σχετική, η ομορφιά με θαυμασμό με καλεί,
αποπνέει μαγεία και στο πνεύμα μου αέρινα ανθίζει.

Αλλά και η ασχήμια - ένα παράδοξο - ξεχωριστή.
Κρύβει μυστικά, αποκαλύπτει νέα μονοπάτια και προοπτικές πλατύτερες.
Γιατί στην ασυνήθιστη «ομορφιά» της βρίσκεται το παράδοξο,
και η διαφορετικότητα της, ανεπαίσθητα, σου γνωρίζει τον κόσμο.

Απόλυτο και σχετικό συνδυάζονται σε έναν χορό,
Εναρμονίζοντας την ύπαρξη με αυτό που είναι αόρατο.
Η φλόγα είναι όμορφη, καίει αισθήματα στην αψεγάδιαστη νύχτα,
και μέσα από τη ζεστή αγκαλιά της, η ζωή ανακτά την έννοια της δύναμης.

Το αόρατο, μια μαγική ουσία, αινιγματική και αμετάβλητη.
Κρύβει μέσα της τα μυστικά και τις αναμνήσεις του παρελθόντος.
Αλλά κι εκεί, στο μη φαινομενικό, η ομορφιά θριαμβεύει.

Αποκαλύπτει μια εναλλακτική πραγματικότητα,
μια διάσταση ουσιώδους πνευματικότητας.
Είναι η αρχή του καλλιτεχνικού πνεύματος, 

η πηγή της έμπνευσης που αναδύεται απ΄ την ψυχή 

και ζωντανεύει σε μορφές αδιανόητες.

Στους ώμους των γιγάντων περιπλανιέμαι, παίρνοντας θάρρος.
Ανακαλύπτοντας πραγματικότητες που ξεπερνούν τα όρια της εμπειρίας.
Η ομορφιά και η ασχήμια, η φλόγα και το αόρατο,
σε μια χορογραφία του πνεύματος, συνθέτουν τον κόσμο ενός ποιήματος.

Ας αναγνωρίσουμε την ομορφιά, ακόμα και στην ασυνήθιστη μορφή της.
Ας αποδεχτούμε την ασχήμια, ως μια πηγή εξαιρετικής ποικιλίας.
Ας ανάψουμε τη φλόγα της δημιουργικότητας, που τρέφει την μάθηση,
κι ας εξερευνήσουμε το αόρατο, που κρύβει τις αλήθειες της ύπαρξης.

Στον κόσμο των λέξεων, στα σύνορα του πνεύματος,
η ποίηση γεννάει για να αποκαλύψει την ουσία της ανθρωπότητας.

Στο πλάι των στίχων, χορεύουν οι σκέψεις και οι αισθήσεις,
συνθέτοντας τη μελωδία της ζωής με ρυθμούς παράδοξους
κι απροσδόκητους.

Στους ώμους των γιγάντων, ανεβαίνω ψηλά.
Κοιτώντας την ομορφιά που ξεπερνά το φτερό μιας πεταλούδας.
Αναζητώντας την ασχήμια που στριφογυρίζει σαν χορευτής,
αιχμαλωτίζοντας την αντίθεση και αναπτύσσοντας την αρμονία της.

Η φλόγα ανάβει τις ψυχές, από το σκοτάδι ξεπηδά,
κι η ομορφιά της φωτίζει τον κόσμο γεμίζοντάς τον με χρώματα.
Στον καθρέφτη του αόρατου, αντανακλάται η αλήθεια ανεξήγητη,
καθώς η ποίηση αποκαλύπτει την αρχή του παντός,
το μυστήριο αναπόσπαστο.

Στην πύλη της δημιουργίας, όπου οι ιδέες αγκαλιάζονται,
στην άβυσσο της φαντασίας, όπου τα όνειρα απογειώνονται,
συναντώ τον χορό των λέξεων, που αργοπορεί τη γραφή,
κι ανακαλύπτω την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης να φλέγεται.

Στους ώμους των γιγάντων, είμαστε ποιητές και αναζητητές,
Με τις λέξεις μας ανυψώνουμε κι ανοίγουμε πύλες συναίσθησης.
Αγκαλιάζουμε την ομορφιά και αποδεχόμαστε την ασχήμια,
συνθέτοντας τη συμφωνία του απόλυτου και του σχετικού,
σε μελωδία.

Ανταίος