Η ΣΙΩΠΗ

Φοβάμαι τη σιωπή, τη τρέμω...
Εκείνη τη στιγμή που παύει η ομιλία
κι ο καθένας σκέφτεται μέσα του,
αμήχανος για το τι να πει,
αν πρέπει να το πει και πώς θα ακουστεί...
κι εγώ να μην ξέρω τι να πω,
αν πρέπει να το πω και πώς θα ακουστεί...
κι η αμφιβολία να κρυφοκοιτά
μηδιάζοντας ειρωνικά από την πόρτα.


Το περίεργο είναι πως θέλω να πω τόσα πολλά...
Να πω ότι η καρδιά μου είναι καθαρή και ανοιχτή·
πώς δεν σε κρίνω·
δεν σε μέμφομαι·
δεν σε απορρίπτω.
Είσαι αυτό που είσαι·
είμαι αυτό που είμαι.
Μόνο η αλήθεια είναι ανάμεσά μας...και οι ψυχές μας.


Έλα, πες κάτι...