Είσαι έρωτας...

Είσαι έρωτας...

ένας έρωτας βαθύς, τρυφερός,
πάνω από τα τετριμμένα
τα καθημερινά και τα επίγεια·
ένας έρωτας, επιστέγασμα ονείρων
κι απόσταγμα των θέλω μου...
Αυτή η επίγνωση καίει, γδέρνει,
όπως καίει και γδέρνει η απουσία
χωρίς να έχει υπάρξει παρουσία!
Είσαι ένας έρωτας σαρκοφάγος,
με νυχιές στην πλάτη και σημάδια στον λαιμό·
ένα χάσιμο, ένα ταξίδι,
όπου η τρυφερότητα και το χάδι,
μεταλλάσσονται σε κραυγή και παράκληση·
δυο λυκίσια μάτια που,
την μια στιγμή
αναρωτιούνται,
και την επόμενη στιγμή
απαιτούν!
Είσαι έρωτας...


© Ανταίος. M. Φραγκούλης