Κι έχει μια θλίψη απόψε η βραδιά
λες και τη δέσαν με σχοινιά και την τραβάνε,
είναι μια θλίψη που βγαίνει μοναχά
σ' όσους στ' αλήθεια ξέρουν ν' αγαπάνε.
Η σκέψη μου σαν άστρο μακρινό
θα στέκει εκεί ψηλά να σ' αγναντεύει
κι αν νιώσεις έστω, και λίγο μοναχό,
κοντά σου θα ΄ρχεται γλυκά να σε χαϊδεύει...
© Ανταίος. M. Φραγκούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου