Mε προξενήτρα τη ζωή
παντρεύτηκα από παιδί
τη μοναξιά μου,
που όποτε έπιανε βροχή
και μου πλημμύριζε η ψυχή,
γινότανε στεριά μου.
Μα ξαφνικά ήρθες εσύ,
σαν κεραυνός, σαν αστραπή,
μες στο σκοτάδι,
και μοιάζει τώρα η μοναξιά
σαν κάποια φίλη απ΄ τα παλιά,
σαν περασμένο βράδυ...
© Μιχάλης (Ανταίος) Φραγκούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου