..όταν όλα τούτα θα' χουν τελειώσει
κι η γη τον μισθό της θα' χει εισπράξει
για την ζωή που μου ΄δωσε εν αγνοία μου,
να υπάρξουν πιο διάφανες δροσοσταλιές
πάνω στα φύλλα,
ν΄ακουστούν πιο γλυκά και εύμορφα λόγια
κάτω από τα δέντρα,
τ' άγγιγμα τ΄ ανέμου πιο απαλό να είναι
πάνω στις κορφές,
κι ο παφλασμός της θάλασσας,
πιο χαρούμενος από ποτέ, ν΄ ακούγεται.
Και οι καρδιές...αχ, οι καρδιές,
να σπαρταρούν από χαρά κι από πληρότητα
κι όλα τα μάτια να φεγγίζουν απ΄αγάπη
όπως τ΄αστέρια σε ανέφελη νυχτιά...
© Μιχάλης (Ανταίος) Φραγκούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου