Θέλω μια νύχτα με πανσέληνο να περπατήσουμε
πάνω στην άμμο της ζωής, ξυπόλυτοι·
να μη μιλάμε
μόνο οι ανάσες μας ν’ ακούγονται
σαν λιτανείας ιερής το πέρασμα·
κι όπως ο Απηλιώτης θα περνά
μέσα απ΄ τα χέρια μας
και τα μαλλιά του
θα μας χαϊδεύουνε τους ώμους,
ίσως μπορέσουμε για λίγο να ξορκίσουμε,
όσα κρατούνε την ψυχή φυλακισμένη...
© Ανταίος. Μ. Φραγκούλης
* Από την συλλογή «Μηνύματα...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου